Moeder natuur - Het verhaal van mevrouw Resink

Mevrouw Resink zit samen met haar zoon Wilco in de tuin naast een tafel met planten en bloemen.
De zon schijnt, ze drinken koffie met een koekje erbij. Mevrouw Resink ‘Van mijn moeder heb ik de schoonheid van de natuur geleerd. En dat het leven niet rozengeur en maneschijn is maar knokken.’
Wilco ‘De eerste20 jaar waren we heel goed met elkaar, we bespraken alles met elkaar. Daarna groeiden we uit elkaar.’ Mevrouw Resink ‘Mijn moeder zei, sommigen worden door het leven gedragen, anderen door het leven geslagen.’ Wilco ‘We kunnen erover praten, herinneringen naar boven halen.’ Mevrouw Resink ‘Ik heb een moeilijk leven gehad, maar wat ik nu krijg vind ik een cadeautje.’ Wilco ‘Je hebt nu de tijd om erover na te denken, anders dan 30 jaar terug.’ Mevrouw Resink ‘Als we nu zo open en eerlijk naar elkaar zijn, dan is alle leed goed geweest. We hebben veel meegemaakt, maar het is niet voor niets geweest.’ Wilco ‘Dat begin ik ook steeds meer in te zien. Ik zie nu de wegen bij elkaar komen. Dit had ik 10 jaar terug niet kunnen zeggen.’ Mevrouw Resink ‘Ik ben beduusd van mezelf dat ik zo open kan zijn. Als je terugkijkt, dan hebben we toch een hoop bereikt.’ Wilco ‘Ik vind het bijzonder dat je meer tot elkaar kan komen.’ Mevrouw Resink ‘En wie ik heel erg mis is Irma, het is en blijft mijn kind.’
Wilco ‘Dit voelt zo goed, dat gun ik haar ook.’ Het begint te druppelen. Mevrouw Resink ‘Als we elkaar maar recht in de ogen kunnen kijken.’ Wilco ‘Kom eens.’ Moeder en zoon omhelzen elkaar intens. Tranen op het gezicht van Wilco. Een stortbui komt uit de hemel.

Mevrouw Resink komt uit Hoevelaken. Haar man, inmiddels overleden, had een slagerij. Men was bekend in het dorp. Ze heeft een zoon, Wilco, en twee dochters, Angelique en Irma. Met Wilco heeft ze na jaren van stilte weer een nauwe band. Sinds 4 jaar woont zij op afdeling Coolsingel. Bij haar is naast Korsakov ook dementie vastgesteld.

In de film en het uitgebreide interview vertellen we het verhaal over Mevrouw Resink. Hoe wij het gesprek met haar aan zijn blijven gaan om ervoor te zorgen dat zij regie over haar eigen leven kan blijven houden. Dat er ruimte blijft voor de dingen die voor haar zo van belang zijn, zoals dicht bij de natuur zijn. En dat ging niet altijd over rozen, maar de aandacht bleef en daarmee ook ruimte voor nieuwe ideeën. Kijk en lees mee!